Meteoryty są materią pozaziemskiego pochodzenia, która przybyła na Ziemię. Atmosfera naszej planety skutecznie chroni jej powierzchnię przed zderzeniami z większością materii kosmicznej poprzez jej wyhamowywanie, fragmentację na mniejsze kawałki oraz spalanie na skutek tarcia. Nieliczne kawałki meteoru (materii, która weszła w ziemską atmosferę), którym udało się dotrzeć do powierzchni Ziemi nazywamy właśnie meteorytami. Meteoryty są najrzadziej występującą substancją na naszej planecie oraz bardzo trudną do odnalezienia dlatego są bardzo cenne dla naukowców i kolekcjonerów.
Meteoryty dzielimy na trzy podstawowe podgrupy: kamienne, żelazne oraz żelazno-kamienne. Meteoryty kamienne często zawierają kuliste struktury zwane Chondrami, będące tak stare jak Wszechświat (Rys. 1a,1c) oraz połyskujące bryłki żelaza z dużą zawartością Niklu (Rys. 1b). 1a 1b 1cRys. 1 Meteoryty kamienne 1b)bryłki żelaza. 1a),1c) chondry w NWA 869
Większość meteorytów żelaznych pochodzi z żelaznych jąder planet, które zostały rozbite w skutek kosmicznej kolizji. Meteoryty te mają krystaliczną strukturę wewnętrzną, która ujawnia się po potraktowaniu meteorytu kwasem. Widoczne są wówczas figury Widmanstattena (ciemne oraz jasne obszary) oraz linie Neumanna – ukośne, przecinające się linie (Rys. 2a).
2a 2b Rys. 2 Meteoryt 2a) żelazny Campo del Cielo (wytrawiony) 2b) żelazno-kamienny Brahin.
Meteoryty żelazno-kamienne pochodzą z obszaru styku żelaznego jądra planet z otaczającym je płaszczem. Półprzezroczyste kryształy oliwinu, zaliczane do kamieni szlachetnych, osadzone w błyszczącym żelazie niklowym wyglądają niezwykle okazale w tych meteorytach
(Rys. 2b).
|